Pierwszego ciosu nigdy się nie spodziewasz. A później? Później drżysz już zawsze. W obawie o to, kiedy nadejdzie następny. Bo on zawsze nadchodzi. Prędzej czy później. Choćby nie wiem co. I czekasz na niego – nie chcąc go zupełnie zarazem. I zapadasz się w sobie coraz bardziej. Coraz mocniej. Zanikasz, chyba, że uciekniesz. Odejdziesz. Znikniesz swoje stare życie.
Ta książka rozłożyła mnie na łopatki. Przywołała to, co zakopane. Gdzieś głęboko. Ta książka boli. Tak bardzo, że nie da się jej przeczytać na raz. Choć tak ciężko się od niej oderwać. Tak jak ciężko przestać się łudzić – w tak wielu sytuacjach.
Ta książka jest tak przepełniona smutkiem, jak żadna dotychczas. Tak ważna, jak żadna inna. Tak potrzebna, do ukojenia serca, zastopowania gonitwy myśli. Zrozumienia tego, czego zrozumieć się nie da.
Pisana białym wierszem, a może nie. Ale pisana sercem. W graficznie idealny sposób. Pisana niczym skrawki większej opowieści. Wycinki z pamiętnika. Puzzle – których nie chcesz ułożyć. Książka, która sprawia, że jest ci niedobrze. By po chwili być najlepszą terapią, jaka mogła się pojawić. Terapią dla duszy i tak bardzo zmęczonej głowy.
Ta książka nie pozwoli Wam zostać obojętnymi. Każe Wam wybrać stronę. Nawet tam, gdzie wybrać jest trudno. Ale też tam, gdzie wybiera się łatwo, sercem. Gdzie od pierwszych słów, pierwszych kropek wie się, kto jest dobry, a kto zły.
Allison. Dziewczynka, która przeżyła za dużo. Doświadczyła zła w czystej postaci. A jednak podniosła się i z drżącym sercem uciekła. Z perspektywą na lepsze, bez pieniędzy i ubrań na zmianę. Uciekła od ojca, który tak bardzo cierpiał przez stratę. Ale ona też straciła. I to najważniejszą osobę na całym świecie. Matkę.
Uciekając trafiła na stary dom. Wyglądał na opuszczony, więc weszła tam na chwilę. W środku spotkała ją – Marlę. Staruszkę mieszającą rzeczywistość ze wspomnieniami. I usłyszała to jedno imię. Toffi. I stała się nią. Na chwilę…
Przeczytajcie. Proszę.
’Toffi’ Sarah Crossan, Wydawnictwo Dwie Siostry.
Ta książka to arcydzieło.
