Mój syn ostatnio powiedział mi, że czasem czyje się niezauważany. I z jednej strony mu się to podoba, bo myśli sobie, że więcej wtedy może. A z drugiej nie może tego znieść. Nie żeby zależało mu na poklasku czy zachwycie nad wszystkim co robi. Nie. On po prostu ubolewa nad tym, że czasem świat go nie widzi.
I nigdy wcześniej mi o tym nie mówił, zdecydował się dopiero po tym, jak przeczytaliśmy książkę, którą chcę Wam dziś pokazać, a która uświadomiła mu, że każdy powinien być zauważony.
Ta książka to 'Pan Nikt’, przepiękny #picturebook Joanny Concejo, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Format. Zresztą jednego z moich ulubionych, za takie właśnie książki.
Pan Nikt jest zwyczajny. Nie wyróżnia się niczym. I może dlatego jest niezauważany. Ale okazuje się, że ma on pewną tajemnicę. I, że gdyby przestał robić to, co robi, świat już nigdy nie byłby taki sam…
To książka o docenianiu. Ale też o tym, by nie sądzić po pozorach. I o tych wszystkich, których karkołomnej pracy nie widać, ale jej efekt zachwyca. Przepięknie narysowana, z niewielką ilością słów, które jednak pięknie opisują to, co niedopowiedziane.
Książka, w której zachwyca każda kreska, każdy półcień. Gdzie jawa miesza się ze snem, wyciągając na światło dzienne arcyważne detale. Gdzie czuć smak herbaty parzonej w imbryku, a mielona w młynku kawa uwodzi zapachem. Z jej strony czuć lekko zatęchły zapach misternie zdobionych tapet i wiatr, który suszy wiszące na sznurku pranie. To wszystko w mieście 'gdzie niebo zwykle ma kolor betonu i gdzie często pada deszcz…’. Prawie tak, jak u nas dziś. Tym bardziej czuję tę książkę. Pozwalam się sobie w niej zanurzyć. I dostrzec Pana Nikt. I jego arcyważną pracę…
