To książka misterna. Utkana z ważnych słów, niepokojących obrazów i opisów, jakich nie powstydziliby się klasycy gatunku. Książka w której jawa miesza się ze snem, a światy ze sobą – ten nad i pod wodą. Dwa światy – jedna wojna. Która jest bezsensowna, jak każda inna…
Książka ta to 'Podwójne mosty Wenisany’ a jej autorką jest Lindor Goralik. To druga, po 'Zimnych wodach Wenisany’ pozycja autorki dziejąca się w magicznym, pełnym niedopowiedzeń świecie, gdzie dobro styka się ze złem. Autorką przekładu jest Agnieszka Sowińska, a ilustrację na okładkę przygotował Roch Urbaniak. Wydało niezawodne Wydawnictwo Dwukropek.
Wenisana jest w stanie wojny. Ludzie walczą z undami i – jak jazda inna wojna, również ta, przynosi więcej szkody niż pożytku. Od pierwszych stron powieści panuje tu atmosfera napięcia i jakiejś obawy, strachu. Jest też rozgoryczenie Agaty, głównej bohaterki. Nagle staje się swoistym pariasem społecznym i nawet przyjaciele już nie są po jej stronie. I boi się, tak bardzo – i ciał na ulicach i żołnierzy, którzy pojawiają się w mieście coraz tłumniej. Nic już nie przypomina dawnego życia – zamiast oglądania występów ulicznych artystów, teraz należy okazywać przepustki…
Z jakiegoś powodu w Wenisanie pojawiają się też tytułowe, podwójne mosty. Dlaczego? Tego musicie dowiedzieć się sami, nie chcę psuć Wam niespodzianki. Tę książkę trzeba przeżyć – doświadczyć jej, poczuć zapach i fakturę papieru, na którym zostały wydrukowane słowa, przyjrzeć się obrazowi na okładce. Niektóre zdania przeczytać po dwa, trzy razy rozkoszując się nimi. A inne przebiegać wzrokiem bardzo szybko, by już, natychmiast dowiedzieć się co będzie dalej. To książka która ukazuje bezsens wojny i która sprawia, że zauważamy rzeczy których wcześniej nie dostrzegliśmy – np. to, kto jest naszym prawdziwym przyjacielem i jak potężna, wszechogarniająca potrafi być miłość.
Tak, to książka, którą trzeba przeżyć. I z której każdy coś dla siebie wyciągnie. Którą na różnym etapie życia można różnie odbierać. Wieloznaczna, piękna, warta poznania.
