Mój starszak powiedział ostatnio, że bardzo siebie nie lubi, bo jest alergikiem i nie jest jak inne dzieci. Niby wiedziałam, że ten moment kiedyś nastąpi, ale i tak nie do końca wiedziałam jak zareagować – oprócz przytulenia i zapewnienia, że jest dobry jako jest i, że na pewne rzeczy nie mamy wpływu.
Na szczęście (coś ostatnio często tak się dzieje) w odpowiednim momencie trafiła do nas odpowiednią książka – która trochę załagodziła rozpacz i pomogła spojrzeć na ten temat z innej perspektywy.
To 'Gudu i Gwai’ nowość od Wydawnictwa Dwie Siostry. Autorką jest Maria-Luisa Uth, a tłumaczenie przygotował Maciej Byliniak.
Gudu i Gwai to dwie istoty różne od nas – i to już daje do myślenia, bo wielu od razu, na początku pewnie spojrzy na nich przez pryzmat wyglądu. A tylko z wyglądu się różnią. W środku są tacy sami jak my – trochę niepewni, trochę samotni. Uważający, że nie pasują do tego świata. I, że wszyscy postrzegają ich jako dziwnych. Czują się samotni. Mimo tego, że mieszkają blisko siebie, po drugiej stronie gór, w ogromnej muszli ślimaka. Ale nie wiedzą tego, bo… Nie wychodzą z domu. Aż w końcu, pewnego dnia, przypadkiem na siebie trafiają. Czym zaowocuje to spotkanie?
Ta książka nas urzekła. Pod pozorną brzydotą ilustracji kryje się piękno różnorodności. Pod pozornym dystansem głównych bohaterów – ogromną potrzeba bliskości i akceptacji. Ale nie tylko innych, ale też samoakceptacji. Bo to od niej pozornie wszystko się zaczyna. I na niej powinno się kończyć. Akceptując siebie pozwalamy, by świat nas zobaczył. I mógł nas polubić.
Bardzo Wam tę książkę polecamy. Jest świetna. Dodam jeszcze tylko, że otrzymała wyróżnienie jury wydawniczego w IV edycji międzynarodowego konkursu na projekt ilustrowanej książki dla dzieci jasnowidze.
