- Wiesz mamo, nie lubię być zły. Bo wtedy mi wszystko tak lata w środku, oczy się robią takie małe. I w głowie mi szumi. I się piąstki zaciskają.  I to tak wszystko trwa wiesz, i tak się tego robi więcej. Jak u tej dziewczynki z czerwonymi włosami. Więc ja ją rozumiem. Wiem, że ona by wolała nie być zła, tak jak ja. Ale czasem się nie da.

A o tym co zrobić, żeby się dało jest książka, którą dziś Wam prezentujemy. To 'Tornado Jumi' Klaudii Piróg z ilustracjami Małgorzaty Herrery, które jest debiutem Wydawnictwa Dziwimisie. Bardzo udanym debiutem.

Jumi ma burzę czerwonych, kręconych loków. Nie są to jednak zwyczajne włosy. Kiedy Jumi się złości zaczynają wirować. Czasem tak szybko, że zamieniają się w tornado. Dziewczynka wtedy unosi się i zaczyna niszczyć wszystko, co spotka na swojej drodze. Nie zwraca przy tym uwagi czy komuś robi krzywdę, albo sprawia przykrość. Chociaż... Największą przykrość Jumi sprawia sama sobie. Bo nie chce, żeby ludzie się jej bali. A niestety tak się dzieje. Co więcej, nigdy nie wiadomo, co zdenerwuje Jumi. Co doprowadzi ją do stanu, w którym jej włosy zaczynają wirować.

Jumi chce być jak inne dzieci. Nie chce się złościć. Chce jeść lody, śmiać się. Chce mieć przyjaciół. I być lubiana. Dlatego, po kolejnym wybuchu złości, potężniejszym niż dotychczas, dziewczynka podejmuje pewną decyzję. Wie już co zrobić, by okiełznać złość...

Oczywiście, że nie zdradzę Wam zakończenia. Nie tylko żebyście sięgnęli po książkę. Ale również dlatego, żebyście mogli poczuć te rozwiązanie, uśmiechnąć się i pomyśleć - tak to się robi, tak się zaczyna panować nad złością. Od najprostszych rzeczy. Od małych kroczków.

Książka jest przepięknie zilustrowana. Te ilustracje zalewają serce falą estetycznego spełnienia. Dominuje tu barwa czerwona i niebieska. Furia i spokój. Dwie połówki każdego z nas.

Strony są matowe, papier gruby, przyjemny w dotyku. Na okładce pojawiają się połyskujące elementy - kosmyki włosów Jumi i ryby. Prosty zabieg, a dodający książce niesamowitej siły. I piękna. Książka jest niewielka, co sprawia, że można ją zawsze mieć przy sobie. Nawet wtedy, kiedy włosy zaczną nam nieznacznie wirować...

Chciałam pokazać Wam książkę, która zmieniła nasze życie. A na pewno młodszego syna. Odkąd ją mamy, codziennie jest czytana. Kiedy tylko młody widzi ją w mojej dłoni przybiega, pokazuje na okładkę i mówi: :'Mami cita, Katek sucha' 😁 a kiedy nie widzi jej w mojej dłoni? Spokojnie. Wtedy sam ściąga ją z półki, a dalej leci znany scenariusz - czytamy, czytamy i jeszcze raz... Czytamy. Po polsku i po angielsku. Tak, tak. Bo książka to dwujęzyczna.

Mówię o pozycji 'Kto prowadzi? Who's driving?' Leo Timmersa od Wydawnictwa Babaryba.

Zasada jest prosta. Mamy wóz i kilku potencjalnych kierowców. Naszym zadaniem jest dopasować tego właściwego, który poprowadzi. Czy nam się udało sprawdzimy przewracając stronę.

Dużym plusem są ilustracje. Na jednolitym - białym lub kolorowym tle - prężą się piękne maszyny. Prężą się też kierowcy - którymi są zwierzęta! I tak mamy tu słonia który jest idealnym strażakiem. Jest też kotka w limuzynie, nosorożec, zając, świnka, pies, pelikan czy żółw.

Tekstu jest niewiele - ale tak jak wspomniałam - po polsku i angielsku. To świetny zabieg do nauki języka, osłuchania się z nim, a w przyszłości - samodzielnego czytania. Bo mimo, iż jest to książka raczej dla maluszków, to i starszakom się spodoba. Mój starszy przychodzi jak czytamy z młodym i mówi do jest na której stronie - tekst zna już na pamięć. Bardzo też podobają mu się ilustracje. Nic dziwnego - są naprawdę świetne. Z lekką nutką humoru, dość szczegółowe. Zwierzęta przypominają tu ludzi, noszą ubrania, buty, a każdy z nich ma w ręku (łapie) klucz. Przecież muszą jakoś odpalić swój pojazd. I tylko jeden z tychże kluczy pasuje. Mamy swoich ulubieńców - w zdecydowanej czołówce jest bóbr, nosorożec i ślimak.

Książkę można potraktować nie tylko jako pierwszą, angielską czytankę. My uczymy się z niej również nazw zwierząt, zawodów i poszczególnych części stroju i pojazdów oraz liczenia - ze starszakiem.

Jeszcze dwa słowa o formacie. Książka jest niewielka, ale za to długa - prostokątna. Nic dziwnego, w końcu pojazdy krótkie nie są, a i pretendentów do prowadzenia jest wielu 😉
Bardzo polecamy!

Mam dla Was komiks w którym się zakochałam. Wciągający, nieprzewidywalny. A do tego narysowany tak pięknie, że zapiera dech. Takie małe, ilustracyjne dzieło. Przynajmniej w moim odczuciu 🤭
Ten komiks to trzeci tom poczytnej serii o siostrze słynnego detektywa Sherlocka - 'Śledztwa Enoli Holmes 3: Tajemnica białych maków'. Powstał na podstawie serii powieści Nancy Springer, a autorką scenariusza i rysunków jest Serena Blasco (przekład z francuskiego Maria Mosiewicz). Ukazał się nakładem Wydawnictwa Egmont w ramach Klubu Świata Komiksu.

Powiem Wam, że komiks przekonał mnie bardziej niż film. Po powieści muszę jeszcze sięgnąć, bo zostałam bardzo zachęcona. W czym tkwi siła tego komiksu? Na pewno w rysunkach. Są przepiękne, misterne. Idealnie dobrane kolory, świetna kreska. Wckagaja, wręcz pochłaniają czytelnika. Jest tu wszystko - emocje, tajemnica, precyzja.
Enola nadal ukrywa się przed braćmi. I czeka na matkę, która gdzieś zniknęła. Bracia chcą ją wysłać na pensję, gdzie dziewczęta uczone są posłuszeństwa względem męża. A to zdecydowanie nie jest bajka Enoli. Ona chce pomagać ludziom. Prowadzi więc dyskretne śledztwa w sprawie zaginionych osób. Tym razem jest trudno. Tym bardziej, że znika osoba jej bliska. Doktor John Watson, współpracownik Sherlocka. Czy Enoli uda się go odnaleźć? A przy okazji samej nie rzucać się w oczy, żeby brat przypadkiem nie wpadł na jej ślad? Odpowiedzi znajdziecie w komiksie.
Znajdziecie tam też tajne zapiski głównej bohaterki. Bardzo fajne i trafne, jeszcze mocniej wprowadzające w opowieść. I aktywizujące czytelnika, który może m.in. odpowiedzieć na pytania, które stawia Enola.
Bardzo Wam ten komiks polecam. Idealnie sprawdzi się dla dzieci nieco starszych, szkolnych. Chociaż mój czterolatek obejrzał wszystkie ilustracje kilka razy i sam przyznał, że są piękne. I bardzo polubił młodziutką panią detektyw. W sumie nic dziwnego - dobrze jej z oczu patrzy 🥰