Dzień dobry!
Sobotę zaczęliśmy o... 6.30. Gdzie te czasy, że można było spać do 10, później coś zjeść i dospać jeszcze do 12? 😁
Dziś dospać pozwoliły mi płatki i... CzuCzu! Chłopcy sięgnęli po puzzle, które (oprócz nieśmiertelnych Pojazdów) układają ostatnio najczęściej. To puzzle progresywne Dinozaury skierowane już do trzylatków. Są kreatywne, dużo z nimi zabawy, no i przede wszystkim - są na nich dinozaury! To m.in. tyranozaur i triceratopsy. I jeszcze inne, których nazw nie wymienię żeby się przypadkiem nie wkopać 😁
Układanki są tu 4 - każda z inną liczbą elementów. Najmniejsza ma ich 9, a kolejne 12 i 15. Największa, ta z tyranozaurem ma aż 35 elementów (zatem w sumie wszystkich jest 71 - to wiedza bardzo przydatna podczas chowania ich do pudełka i sprawdzania czy są wszystkie. Chyba, że tylko ja liczę przy chowania, żeby później nieć spokojną głowę, że żaden element nie zaginął 😁). Ilustracje przygotowała Michalina Sikora, a produkt jak zwykle w przypadku CzuCzu został wyprodukowany w Polsce. I za to ogromny szacun ❤ szacun też za jakość wykonania. Mamy naprawdę sporo puzzli w domu, a do tych od CzuCzu chłopcy wracają najczęściej. Pewnie też dlatego, że są solidne, nic się nie odrywa (jak to się nam przydarzyło ostatnio z puzzlami innej marki) i dobrze leżą w małej dłoni. Są też odpowiednio spasowane - nie trzeba nic wsadzać na ścisk, ale nie ma też niepotrzebnych luzów. Żeby łatwiej było puzzle segregować - od strony rewersu mają różne - przyporządkowane danej układance - kolory. I jeszcze coś, co moim synom podoba się najbardziej - po ułożeniu puzzle nie mają tradycyjnej ramki, tylko są nieregularne na brzegach - twierdzą, że dzięki temu dinozaury są bardziej żywe i wychodzą z ram.
Chłopaki dotarli dziś też do zapomnianego już trochę pakietu 'Dłuuugie kolorowanki. Dinozaury'. To dwie książeczki zamknięte w takiej jakby kopercie - z grubszego papieru. Ilustracje w książkach również przygotowała  Michalina Sikora, a wydało oczywiście CzuCzu. Książeczki mają formę harmonijek długich na 96 cm każda. W środku są nie tylko kolorowanki (znajdują się po jednej stronie harmonijki), ale również zadania. Poradzą sobie z nimi już czterolatki. Chociaż powiem Wam, że i mój Trzylatek, z lekką pomocą, jest w stanie je wykonać. A jakie to zadania? Już mówię. Mamy tu np. labirynt, łączenie kropek, czy wyszukiwanie różnic między rysunkami. Są też proste zadania związane z liczeniem i rysowanie szlaczków. Ta różnorodność sprawia, że maluch się nie nudzi i naprawdę może przy tych książeczkach spędzić trochę czasu - tak by matka dospała sobie bez przeszkód 😁 dobrze też, że w zestawie są dwie - moi chłopcy dzięki temu nie kłócili się który pierwszy i dlaczego 😁 a przy tym mogli trochę podoskonalić małą motorykę i zdolność logicznego myślenia. A jakież historie wymyślali przy okazji! Aż żałuję, że nie nagrywałam tych wszystkich prehistorycznych opowieści. Myślę, że nie jeden paleontolog byłby co najmniej zaciekawiony 😅

- Morda, Glino!
Te stwierdzenie stało się naszym powitaniem, ale też i powodzeniem sobie do widzenia 😁 wrosło w rodzinny słownik, a książkę z której pochodzi pokochaliśmy od pierwszych zdań. Bo jest zabawna, przewrotna i ciekawa. Trochę przewidywalna, okej. Ale w tym też jest swoista magia. I podniecający niepokój - czy dobrze obstawiliśmy zakończenie.
Oczywiście, że nie zdradzę Wam jakie ono jest. Ale zdradzę jakaż to książka tak nas zachwyciła i chwyciła za serca. A przy tym dała dużo powodów do śmiechu.
To 'Rodzina Obrabków i urodzinowy skok' - nowość od Wydawnictwa Zakamarki, która równocześnie jest początkiem nowej serii. Autorem jest Anders Sparring, a ilustracje przygotował Per Gustavsson. Ze szwedzkiego zaś przełożyła Agnieszka Stróżyk.
Członkowie rodziny Obrabków uwielbiają... Przywłaszczać sobie cudze rzeczy. Prym wiodą w tym tata Zbiro, mama Cela i ich córka Elka - której imię jest skrótem od dumnie brzmiącego Kryminelka. Do rodziny zaś zupełnie nie pasuje syn państwa Obrabków - Ture. Jest zakałą rodziny, bo zna dobre maniery, nie kradnie i jeszcze dodatkowo lubi sąsiada - wścibskiego Paula Icjanta, który lubi podsłuchiwać i zaglądać rodzinie do okien.
I kiedy tak zagłada dowiaduje się, że Ture ma niebawem urodziny. I marzy mu się ogromny, największy w mieście lizak (ważący aż 50 kg), którego znaleźć można u pani Dziulki Wzembie - właścicielki sklepu że słodyczami Słodka Dziulka.
Czy rodzina stanie na wysokości zadania i wręczy (czytaj najpierw ukradnie) lizaka? A może zrobi to kto inny? I dlaczego wszyscy krzyczą 'Morda, Glino'? Warto się dowiedzieć. A przy okazji przeżyć razem z bohaterami przygody - czasem się zaśmiać, innym razem przestraszyć. A przy okazji pogadać z dziećmi o tym czy można przywłaszczać sobie cudze rzeczy? Taki trochę przekorny wstęp do rozmowy o moralności i wartościach. Ale też o tym jak ważna jest rodzina. I jak przyjmować prezenty, które wcale nas nie cieszą 😉
Całość okraszona jest bardzo charakterystycznymi ilustracjami, które od razu przyciągają wzrok. I też ukazują wszystko w nieco krzywym zwierciadle.
Ps. Duże ukłony dla tłumaczki. Dużo tu niuansów, gry słów która bajecznie głaszcze uszy. Brawo! Czytanie takiego przekładu to czysta przyjemność.
Bardzo polecamy. Już pięciolatki będą zainteresowane i... Cóż, zapewne też zachwycone, podobnie jak i my.

Dzień dobry!
Dziś kolejna propozycja z serii Mój pierwszy komiks 5+. To cudowne, wartościowe powieści graficzne z przesłaniem. Pokochają je nawet ci, którzy za komiksami nie przepadają. Ten, który dziś Wam pokażę podejmuje dodatkowo ważne tematy. Jest k rodzinach patchworkowych i o tolerancji, inności i o tym, że miłość rządzi się własnymi prawami.
To 'Pan Borsuk i pani Lisica. Spotkanie' od Wydawnictwa Egmont (w ramach Klubu Świata Komiksu). Scenariusz napisała Brigitte Luciani, a rysunki przygotowała Eve Tharlet. O przekład z języka francuskiego zadbał Ernest Kacperski.
Na początku poznajemy rodzinę borsuków. Rodzeństwo dopisuje i wszystko jest na głowie taty. Jego żona i mama maluchów umarła - zabrała ją choroba. Tata, Borek, Szperacza i ich mała siostrzyczka właśnie usiedli do stołu nie spodziewając się, że za chwilę całe ich życie się zmieni. Bo oto w korce pojawiła się pani Lisica razem z córką, Różą. Myśliwi odkryli ich norę i nie mają się gdzie ukryć. A Lisica, odkąd rozstała się z mężem, musi radzić sobie że wszystkim sama. Dlatego też, po upewnieniu się, że stara norka nie nadaje się do zamieszkania, i nieudanych poszukiwaniach nowej - przystaje na propozycję pana Borsuka. Zamieszkają razem. Tylko co na to dzieci? Nie są zachwycone. Szczególnie Róża, która nigdy nie marzyła o takim, zupełnie innym niż ona rodzeństwie. Które nawet w berka nie potrafi się bawić. Czy naszym bohaterom uda się dogadać? I co wymyślą dzieci, by zmienić decyzję rodziców? Sprawdźcie, bo warto.
Tu zachwyca nie tylko historia. Całości dopełniają przepiękne ilustracje. Zwierzęta z ludzkim wachlarzem emocji wypisanych na pyszczkach. Do tego delikatna, na wpół letnia, na wpół jesienna kolorystyka i dbałość o szczegóły. Cudo!
Już nie możemy doczekać się kolejnego tomu. Coś czuję, że będzie to jedna z naszych ulubionych serii.