Witajcie! Przybywam do Was z bardzo sympatyczną lekturą. To książka z serii Świat dźwięków pt. 'W przedszkolu' z ilustracjami Anny Simeone. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Olesiejuk. Jest całokartonowa, ma zaokrąglone rogi i nada się nie tylko dla przedszkolaków, ale też dla żłobkowiczów. W środku, na każdej stronie znajdziemy jedną postać - dziewczynkę lub chłopca w wieku na oko przedszkolnym. Każde z nich wykonuje jakąś mniej lub bardziej głośną czynność, na przykład klaszcze, skacze, płacze, dziwi się czy śmieje albo daje buziaki. Dziecko ma za zadanie wykonać to samo co dane dziecko i przy okazji użyć wyrazów dźwiękonaśladowczych pasujących do danych czynności (klap, klap; hop, hop; mniam, mniam; tup, tup; czy ciiiii). Postaci dzieci są umieszczone na jednolitych tłach, dzięki czemu nic nie rozprasza uwagi małego czytelnika. Skupia się na dziecku i czynności. Świetna książka przed pójściem spać, bo mały aerobik który funduje dziecku pozwoli je nieco zmęczyć ;) ilustracje są bardzo przyjemne, miło się na nie patrzy. W serii znajdziemy jeszcze kilka części ('W lesie, na łące i w ogrodzie', 'W domu i na ulicy' oraz'Na wsi') i aż żałuję, że nie mamy wszystkich w domu. Polecamy!

Witajcie! Wiem, wiem. Posty dodaje nieregularnie. Przepraszam, kajam się i bije w pierś. I przychodzę z recenzją. Jako, że Franklina u nas ostatnio dużo, to będzie coś o sympatycznym żółwiu. Książkę 'Franklin boi się ciemności' autorstwa Paulette Bourgeois i Brendy Clark udało nam się upolować w Biedronce. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Debit i jest częścią większej kolekcji. Wydanie jest ładne, na twardą oprawę. Po ustawieniu obok siebie wszystkich części na półce tworzy się obrazek na grzbietach. My wszystkich nie mamy, dlatego książki leżą sobie z grzbietami schowanymi ;) w środku - oprócz opowieści o żółwiu - znajdziemy też krótkie lekcje angielskiego. Idealne dla przedszkolaków. Jeśli zaś chodzi o samą historię, to tym razem Franklin ma problem. Boi się ciemności. Rodzice starszych przedszkolaków na pewno znają ten temat. Że potwór pod łóżkiem, albo w szafie, że odgłosy, które po ciemku zyskują straszne twarze, że coś się czai za rogiem. Podobnie Franklin - bał się potworów i maszkar, które czaiły się w jego skorupce. I odwlekał jak tylko mógł moment położenia się spać. Pewnego wieczoru mama postanowiła opowiedzieć mu bajkę o małym żółwiu, który miał dokładnie taki sam problem jak Franklin. Bal się swojej ciemnej skorupki i wszędzie... ciągał ja za sobą na sznurku! Pewnego dnia wyruszył w świat, żeby poszukać pomocy. Po drodze spotykał różne zwierzęta, a każde z nich czegoś się bało. I to takich rzeczy, których na pierwszy rzut oka w ogóle byśmy się nie domyślili. Jedyne co mi zgrzyta w tej książce to 'głośny hałas' którego boi się lew. No bo jak hałas może być cichy? ;) Poza tym książka jest całkiem sensowna, pokazuje, że każdy się czegoś boi. I znajduje sposób, żeby sobie z tym strachem radzić. Pewnie zatem i nasze żółwie też znajdą. Przekonajcie się. Książkę polecam nieco starszym przedszkolakom. Mój prawie 3,5- letni syn jest zakochany w tejże serii, ale niektóre części są jeszcze dla niego za długie i ciężko mu wytrwać do końca opowieści. A inne łyka w całości :)

Dziś książka niezwykła. To 'Czytanka Usypianka', która ukazała się nakładem Wydawnictwa Olesiejuk. Książkę napisała Monica Sweeney we współpracy z Lauren Yelvington, a ilustracje to zasługa Laury Watkins. Ma ona pomóc rodzicom w procesie usypiania dzieci. Kojarzycie memy, gdzie saper w drżących rękach trzyma bombę, którą właśnie rozbraja? Tak czasem chyba każdy rodzic czuje się odkładając do łóżka śpiące dziecko. Ta książka ma sprawić, że dziecka nie będzie trzeba odkładać, bo zaśnie w naszych ramionach, ale w łóżku. A nie noszone czy bujane. Owszem, te sposoby też są cudowne, żeby malucha uśpić, ale po jakimś czasie stają się uciążliwe. Na dłuższą chwilę, albo na tę obecną - bo np. chce nam się siusiu i nijak nie możemy odłożyć naszego dwu- trzylatka bez budzenia go. Książka pomoże też starszym dzieciom, które boją się ciemności czy same nie potrafią wyciszyć przed snem. Pełno w niej aktywności wyciszających czy ćwiczeń oddechowych koordynowanych przez...ziewanie. Nie wiedziałam, że ziewać da się na tyle różnych sposobów. W książce znajdziemy zwierzęta układające się do snu. Niektóre, jak pingwin opuszczają skrzydła (dziecko robi to samo z rączkami) inne opatulają się w łóżeczku jak kangurek, a jeszcze inne, jak lew - biorą głęboki wdech i ziewają z całej mocy. Dla ułatwienia pewne wyrazy są pogrubione a inne pochylone. Te pierwsze to czynności do wspólnego odegrania, drugie z kolei - należy czytać powoli. Do tego ziewanie i przeciąganie się - i zadanie wykonane. Maluch słodko śpi. Książkę świetnie mi się czyta z trzylatkiem. Ale jak był młodszy też ją lubił, nie potrafił jedynie wykonać wszystkich poleceń. Prawie półtoraroczniak słucha z uwagą i zachwyca ilustracjami. Bo i są piękne. Takie do przytulania. Utrzymane w spokojnej kolorystyce i całkiem realistyczne. Plusem książki jest też to, że ukazuje różne zwierzęta. Również te, które być może wkrótce będziemy mogli oglądać tylko na kartach książek, bo ich populacje z dnia na dzień maleją. Smutne to trochę, ale też dające do myślenia. Nam rodzicom. A dzieci? Niech zasypiają bez trosk tak długo, jak tylko się da.