Dziś chciałam Wam napisać o świetnej inicjatywie, podjętej przez ludzi, których znam osobiście, lubię i szanuję. Całe życie oddali książkom i to widać w ich działaniach. O kim mowa? O Fundacji Sąsiedzi, która organizuje nie tylko białostockie targi książki (które, przez covid się w tym roku nie odbyły 😞) ale również Festiwal literacki 'Na pograniczu kultur' który odbędzie się już niebawem, od 2 do 4 października i będzie miał bardzo ciekawą formułę. Pisarzy będzie można zobaczyć nie tylko na żywo, w Białymstoku, ale również wziąć udział w spotkaniach z nimi online. Wśród zaproszonych gości są: Dominika Słowik, Filip Springer, Mikołaj Łoziński, Andrzej Kruszewicz, Katarzyna Węglicka, Ida Pierelotkin oraz Wojciech Mikołuszko i Małgorzata Dmitruk. Niektóre ze spotkań odbędą się jedynie w przestrzeni wirtualnej, a inne - z publicznością, na miejscu, w Białymstoku w siedzibie Książnicy Podlaskiej im. Łukasza Górnickiego. Ale uwaga, obowiązuje rezerwacja miejsc. Jak to zrobić? Pisząc maila na festiwalnapograniczukultur@gmail.com lub dzwoniąc pod numer 728 052 373 (czynny w środę i czwartek w godz. 11-14).
Fajne jest to, że każdy tak naprawdę może uczestniczyć w festiwalu bez ruszania się z domu. Ucieszą się z tego szczególnie osoby spoza Białegostoku. Linki do transmisji online ze spotkań znajdziecie na wydarzeniach na Facebooku fundacji.
Nas szczególnie interesuje pierwszy dzień festiwalu, piątek. To właśnie wtedy będzie można posłuchać co do powiedzenia mają pisarze dziecięcy :) już nie mogę się doczekać, szczególnie rozmowy z twórcami 'Wojtka' - Wojtkiem Mikołuszko i Małgorzatą Dmitruk oraz z Martą Guśniowską - świetną dramaturżką i pisarką, która wyobraźnią mogłaby obdzielić ze 100 osób 🥰
Więcej informacji znajdziecie na stronie fundacji oraz na instagramowym profilu @fundacja.sasiedzi i na Facebooku fundacji

Dobry wieczór! Dziś był tak szalony i nieprzewidywalny dzień, że dobrze, że już się kończy.
Za chwilę wskoczymy do łóżek (tak, tak, cieszy mnie ta liczba mnoga! 😉) i będziemy śnić. Pomoże w tym zapewne książka 'Zasypiamy bez mamy' duetu Clara Mas Bassas i Judi Abbot, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Debit. To opowieść o Matyldzie - dziewczynce, która zaczyna się usamodzielniać. A jednym z kroków milowych jest spanie we własnym łóżku w swoim pokoju. Dziewczynka sama wybrała sobie pościel i poza faktem, że zmienia miejsce spania nie zmieniło się nic innego. Jak co wieczór przed snem Matylda przebrała się w piżamę, umyła zęby, wysiusiała się, przygotowała sobie wodę do picia i wybrała książkę do czytania. Mama zdradziła jej patenty na dobry sen i dziewczynka faktycznie zasnęła. Jednak coś ją po jakimś czasie obudziło...
Jeśli jesteście ciekawi jak skończyła się ta opowieść - sięgnijcie po książkę. Niech rekomendacją będzie to, że po jej przeczytaniu nasz starszy syn w końcu przeniósł się na swój materac. Wprawdzie nadal z nami w pokoju (uwielbiamy współspanie! Choćby i do osiemnastki 😂), ale już nie wbija mi stóp między żebra i nie chrapie do ucha. Te przywileje przejął mąż 😂🙈 pozdro kochanie 😉🥰
Książka w prosty sposób pokazuje jak fajne może być spanie samemu. Ale nie jest przy tym cukierkowa. Są tu też koszmarne sny, jest niepokój i poddenerwowanie. Jednak nie one są wiodące. Po prostu autorka pokazuje, że też mogą się przydarzyć. I co warto wtedy zrobić. Jest też coś jeszcze. Coś bardzo ważnego. Poczucie dumy po samodzielnie przespanej nocy. Tego nie da się z niczym porównać, to taka dla nas błahostka, a dla dziecka coś, co w przyszłości może zaważyć na bardzo wielu aspektach życia.
Bardzo podobają mi się ilustracje. Są ładne, miłe, szczegółowe. Matylda jest sympatyczna i dobrze jej z oczu patrzy. No i jestem absolutną fanką jej królika - cudnie narysowany! I ta mimika - całkiem jakby był prawdziwy!
W książce znajdziemy też kącik rodzica - czyli garść przydatnych rad i wskazówek.
Ps. I nie oszukujmy się. Nawet jak się już przeniosą, to i tak wrócą o 4 nad ranem 😂 z milionem maskotek!

Wiecie jaka jest najważniejsza nauka? Wiedza, którą powinni posiąść już najmłodsi? Nie jest to ani matematyka, ani historia, ani język polski. O tym często nie uczą w szkołach, nie mówią w przedszkolach. To wiedza z zakresu emocji. I uczuć. Oraz wszystkiego co za tym idzie. Bo jak ma się nauczyć matematyki ten, kto nie wie, że ma wokół siebie ludzi, na których może liczyć. A języka ojczystego nie pojmie ten, kto jasno nie potrafi powiedzieć drugiemu, że go kocha i dlaczego. Stąd tak ważne jest uczenie o emocjach. I to już od najmłodszych lat. I dlatego warto mieć takie książki, jak ta, którą dziś chcę  Wam pokazać. To 'Uczuciometr inspektora Krokodyla' Susanny Isern. Książkę zilustrowała Mónica Carretero, a ukazała się nakładem Wydawnictwa Dwukropek. Myślę, że będzie idealna dla dzieci wczesnoszkolnych i starszych. Ale i przedszkolaki wyciągną z niej dla siebie kilka lekcji. Tym bardziej, jeśli są zainteresowane tematyką emocji i chcą dowiadywać się nowych rzeczy w tej materii.
Zaczyna się od... Krokodylich łez. Mały krokodyl nie rozumie dlaczego je roni i co się z tym wiązem no i skąd się wzięły. Nie zna też odpowiedzi na wiele innych pytań i dlatego postanawia ich poszukać. Tak zostaje detektywem, wyspecjalizowanym szczególnie w tematyce uczuć. Jeśli ktokolwiek w Leśnogrodzie ma z nimi jakiś problem - przychodzi do niego. A on - dzięki swojej rozległej wiedzy i specjalnym narzędziom - m.in. uczuciometrowi - pomaga w każdej sytuacji.
Książka jest kilkutorowa. Są opowieści o zwierzętach i ich problemach, zapiski inspektora dotyczące każdego z nich i opis poszczególnych uczuć. Są też w końcu sposoby na kontrolowanie uczuć i tajemniczo brzmiąca zasada siedmiu kroków. Jest w końcu sam Uczuciometr, którym dzieci mogą kręcić, obracać i mierzyć za jego pomocą intensywność swoich uczuć. Jest ich w książce przedstawionych i szczegółowo opisanych aż dziesięć i są to: radość, smutek, złość, strach, zazdrość, zawiść, zaskoczenie, wstręt, wstyd i miłość. Po ich świecie oprowadzają nas sympatyczne Emoludki. Nie tylko pokazują dane uczucie, ale opisują też fizyczne odruchy, które towarzyszą jego wyrażaniu. Wszystko prostymi słowami, które jest w stanie zrozumieć już czterolatek.
Uczucia są nie tylko ciekawie opisane, ale również bardzo pomysłowo zilustrowane. Bohaterowie budzą sympatię, a ich mimika świetnie oddaje tę ludzką. To prawdziwe kompendium wiedzy, które powinno znaleźć się w każdym domu. Bo i my, dorośli, możemy się z niego wiele nauczyć. O nas samych i otaczającym świecie. Polecamy!