Witajcie w poniedziałek. Dziś książka, która dotarła do nas od Wydawnictwa Multico, za co bardzo dziękujemy ;) Bo i radości sprawiła nam sporo! To 'Tato, dlaczego, jak i po co?' Wojciecha Mikołuszko (tak, tak, to ten od genialnego 'Wojtka') z ilustracjami Tomasza Samojlika. To książka dla małych i dużych. Przyznam, że sama czytuję ją z fascynacją (najczęściej w wannie, bo tylko tu mam chwilę spokoju :D) i dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy o których wcześniej nie miałam pojęcia. Pomysł jest prosty: mamy pytanie jakie mógłby nam żądać praktycznie każdy przedszkolak (i nie tylko) i wyczerpującą odpowiedź. Wszystko dopełnione nieco humorystycznymi ilustracjami i zamknięte w twardej okładce. Ta książka to swoisty przewodnik, podręcznik i magiczny zbiór przywołujący na myśl dzieciństwo. Wśród 77 trudnych pytań znajdziemy takie jak np.: Po co człowiekowi gluty w nosie?; Dlaczego lubimy słuchać piosenek?; Dlaczego nie da się dojść do tęczy?; czy Dlaczego chrupki w mleku się przyciągają? Jest też odpowiedź na pytanie, które pewnie wielu z Was przypomni znienawidzone coś z dzieciństwa, a mianowicie: skąd się bierze kożuch na mleku? ;) Ja tam kożuch zawsze lubiłam i wyjadałam nie tylko że swojego, ale też z cudzych kubków ;)
Znajdziemy tu pytania z różnych dziedzin: jest fizyka, medycyna, biologia, ale też życie codzienne a nawet trochę... Filozofii. Póki co mój trzylatek chce żeby mu czytać wybiórczo, ja pochłaniam w całości, a myślę, że i mąż podczas posiadówek w wannie coś tam podczytuje ;)
Książkę polecamy, bo to naprawdę ogrom wiedzy w jednym miejscu. I od dzisiaj, kiedy tylko usłyszycie z ust Waszych latorośli: 'a dlaczego...?' zamiast odpalać google będziecie mogli otworzyć książkę i w niej poszukać odpowiedzi ;) miłego wieczoru!

Witajcie po długiej przerwie. Dziś książka, na którą trafiłam przypadkiem w Biedronce. I od razu mi się spodobała. Jest bardzo prosta, ale, jak już Wam tu wielokrotnie powtarzałam - w prostocie siła. Ta książka to 'Czy smartfony mają ogony' Andrzeja Pągowskiego. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Olesiejuk. To zbiór wierszyków i zwierzętach w które to zwierzęta może się zamienić nasz smartfon. Wystarczy nieco wyobraźni, by zamiast czarnego ekranu pojawił nam się słoń, miś panda, kameleon czy wieloryb. Po jednej stronie mamy wiersz, po drugiej dużą ilustrację z wybranym zwierzakiem. Wszystko bardzo minimalistyczne, schludne, czyste i przemyślane. Autor wcześniej tworzył m.in. plakaty, co da się w książce wyczuć. To właśnie poster jako pierwszy przeszedł mi na myśl kiedy zobaczyłam ilustracje. Każdą z nich możnaby było spokojnie powiesić sobie na ścianie. Wierszyki są momentami zaskakujące, mają ciekawe, proste rymy. Mój trzylatek siedzi i słucha jak zaczarowany. Polecamy! Miłej niedzieli Wam życzę!

Witajcie! Dziś książka niezwykła. Książka terapia, książka poradnik, książka pocieszacz i książka przewodnik. Bardzo potrzebna - rację przyznają mi na pewno wszyscy ci którzy choć raz zetknęli się personalnie z oddziałem onkologii dziecięcej. Bardzo żałuję, że mu nie trafiliśmy na nią podczas pobytu w szpitalu, tylko dopiero teraz. Ale jak to mówią, lepiej późno niż wcale. Zetknęliśmy się za to z panią doktor Małgorzatą Sawicką-Żukowską, która jest autorką owej książki. A przy okazji ostoją spokoju na skołatane serca i zmęczone mózgi rodziców. Ale, do brzegu ;) książka o której mówię to 'Miś Gabiś przegania onkostrachy' wspomnianej już doktor, z ilustracjami Gabrieli Michalczuk, byłej pacjentki lekarki. Opieką psychologiczną książkę objęła Aleksandra Zaremba. A ukazała się nakładem Wydawnictwa Od Deski Do Deski. To zbiór 23 wierszy o rzeczach, o których raczej nikt wierszy nie pisze. A szkoda. Jest tu zatem rzecz m.in. o radioterapii, przeszczepie szpiku, Stworze Nowotworze, niedokrwistości, chemioterapii, punkcji czy gabinecie zabiegowym. Są też wiersze wyjaśniające szpitalne struktury - czytelnik dowiaduje się kim jest doktor, ordynator, pielęgniarki, salowe czy studenci. Nie brakuje i pojęć znanych z życia poza szpitalnego, jak szkoła czy świetlica. Tak, tak. Dzieci na oddziale też chodzą do szkoły. Po pierwsze dlatego, żeby nie mieć straconego roku (często po diagnozie, kiedy rozpoczyna się leczenie, dziecko i rodzic swój ciepły, przytulny dom zamieniają na szpitalną salę. I to na dłużej niż tydzień czy dwa), a po drugie - myślę, że też trochę po to, by oderwać myśli od tego z czym walczą lekarze. I z czym ten mały człowiek musi walczyć. Książkę wyróżniają nie tylko wiersze, ale też ilustracje. Spokojnie, nie ma tu łysych dzieci - tak, wiem. Ich osoby spoza szpitalnej rzeczywistości boją się najbardziej. I ich widok wzrusza. Ale uwierzcie mi, dzieci nie muszą być łyse, wychudzone, żeby wzruszać. Na tych ilustracjach wzrusza sam fakt pojawienia się dzieci. Wzrusza też miś - sympatyczny, a jednak trochę smutny. Wzruszają detale, ilustracje z różnych perspektyw. Wzrusza chustka na głowie pacjentów i kokardka na szyi misia. Wzrusza przyjaźń dziecka i zabawki, która nie powinna się przydarzyć. Nie w tych warunkach, nie w tym miejscu. A jednak przydarzyła się. I pomogła wygrać. Kupcie tę książkę. Również dlatego, że kupując ją wspieracie małych pacjentów białostockiej kliniki onkologii i hematologii.