Witajcie w te ponurą (przynajmniej u nas) niedzielę. My osładzamy sobie aurę i chorowanie książkami. Czytamy te smutne i te wesołe. Nie pokażę Wam jak wygląda podłoga w salonie, bo nie da się po niej przejść. Tak moje dzieci wyciągają książki z półek ;)
Wyciągnęły też 'Kiedy na Ciebie patrzę' Emily Winfield Martin, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Mamania. To książka, którą należy czytać z pudełkiem chusteczek pod ręką. Bo potoki łez gwarantowane. To rzecz o rodzicielstwie, miłości, przyszłości. O tym, że wszystko trwa tylko krótką chwilę. I dlatego warto celebrować nawet najmniejsze rzeczy, gesty, sytuacje i wydarzenia. Denerwuje cię, że dziecko wisi ci na szyi cały dzień? Że przychodzi do ciebie do łóżka w nocy? Że cały czas by wisiało na piersi? Że mówi po raz 5431 'mamo' a jest dopiero południe? To wszystko minie. Rozrzucone zabawki na podłodze (czy jak w naszym przypadku książki), porysowane ściany, ciągłe wojny o resoraki z młodszym bratem? To wszystko minie. Rozgardiasz i krzyki? Kiedyś obudzisz się w cichym domu. I to, o co teraz się tak modlisz, zacznie ci przeszkadzać. 'Kiedy na Ciebie patrzę, nie przestaje śnić o tym, co wypełni kiedyś Twoje dni'. I to właśnie te 'Twoje dni' przyjdą szybciej niż zdążymy mrugnąć. Książka to list pisany do dziecka. To rodzinny album, którego strony pozwolono nam przeglądać. To oczekiwania, ale też godzenie się na to, co będzie. Na to kim stanie się kiedyś ta nasza kruszynka. To gdybanie, marzenia, myśli, które każdy rodzic ma w głowie. To historia nowego człowieka, naszego człowieka, w której dane jest nam brać udział. I ta historia to równocześnie najpiękniejsza przygoda życia. Najpiękniejsza, bo wspólna. Najpiękniejsza, bo nasza. Całości dopełniają przepiękne ilustracje. Trochę starodawne, trochę oldschoolowe. Ale piękne. Wyważone, subtelne. Takie, które na długo zostają w pamięci. Całość jest do schrupania, zjedzenia, przytulenia. I do poczytania. Razem z tymi maluchami, które zanim się obejrzymy przedstawią nam naszego pierwszego wnuka.

Witajcie! Dziś u nas na tapecie liczby. Czytamy, staramy się zapamiętać fragmenty wierszyków i liczymy klocki. Pomaga nam książka 'Liczby' Elżbiety i Witolda Szwajkowskich z ilustracjami Karoliny Dziewy. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Wilga. Trafiłam na nią przypadkiem, bodajże w Stokrotce. Wzięłam bo... Spodobała mi się okładka. I nie żałuję. W środku znajdziemy liczby, opisujące je wiersze i ilustracje nawiązujące do treści. Przy każdej liczbie jest też kostka z kropkami odpowiadającymi danej liczbie. W zapamiętaniu kształtu danej cyfry pomagają... Zwierzęta i przedmioty ułożone w jej kształt. Jest zatem jedynkowa żyrafa, dwójka z wiewiórek, ośmiornicowa ósemka czy dziesiątka z klocków lego. Dodatkowo w książce są też wierszowane zadania które spodobają się dzieciom. Mój trzylatek już zaczyna je ogarniać ;) na końcu znajdziemy też wierszowane podsumowanie tego, czego przyszło się nauczyć podczas lektury książki. Polecamy!

Dzień dobry! Dziś książka magiczna, z którą mój młodszy syn nie rozstaje się od przeszło pół roku :) to 'Gili, gili słówka z ostatniej chwili' Corinne Dreyfuss z ilustracjami Benjamina Chauda wydana przez Zakamarki. Kiedyś już Wam o niej wspominałam, dziś chciałabym przyjrzeć się jej bliżej. To nic innego jak pierwszy słownik obrazkowy. Ale nie byle jaki, tylko dopasowany do.potrzeb dziecka. Już tego półrocznego. Są tu słowa i zwroty, które najczęściej pojawiają się w mowie maluszków. Jest więc mama i tata, jest baba, lala, ale też siusiu, be, fuj, mniam mniam czy tytułowe gili, gili. Do każdego z nich dopasowane ilustracje, tak piękne, że mogłyby być nawet same, bez żadnego komentarza. Mój młodszy syn ma swoje ulubione strony. Zaśmiewa się przy kupie zrobionej przez psa i mimo, że nie potrafi jeszcze powiedzieć fuj, zakrywa sobie nosek jedna rączka a drugą macha pokazując na kupę ;) przy stronie z zabawką i zwrotem 'tuli, tuli' bierze książkę w łapki i mocno ją przytula, a przy 'gili, gili' czeka na łaskotki. Docenia ilustrację z mamą która karmi piersią dzidziusia (ja też bardzo ją doceniam. Brawo! Wspieranie kp jest zawsze super) i zawsze wtedy dobiera się do mojego biustu ;) a ostatnio zaczął się interesować ostatnią rozkładówką w książce, na której dumnie prezentują się dwa golasy - chłopiec i dziewczynka, razem ze swoimi: siusiakiem i siusiajką. Rozkładówka ta jest bardzo subtelna, bez wdawania się  w jakieś nadmierne anatomiczne szczegóły, które małemu dziecku nie są jeszcze do niczego potrzebne. Wystarczy informacja, że chłopiec i dziewczynka pod pewnymi względami znacznie się różnią. I to jest fajne. Dzięki temu i jeszcze dzięki kilku zabiegom okoliczności ;) jesteśmy tu dzisiaj wszyscy ;)
Książka jest całotekturowa, ma zaokrąglone rogi. I naprawdę bardzo, bardzo ją lubimy. A Wydawnictwo Zakamarki prosimy o więcej takich perełek ;)
Dobrego dnia!